Gereden : 575 km
Gem. Temp. : 25° C
Motel : Econo Lodge
Prijs : 68 $ (tax incl.)
Deze ochtend waren we al heel vroeg uit de veren.
Reeds om 8.10 uur waren we al op weg naar Mount St. Helens National Monument.
Dat is een vulkaan die vooral gekend is om zijn grote uitbarsting op 18 mei 1980. Het was één van de meest dodelijke en verwoestende uitbarstingen in de geschiedenis van de Verenigde Staten.
Er naartoe rijden via de westzijde (de kant waar wij ons bevonden) kon maar op één manier : via een ongeveer 80 km lange weg die je aan het eindpunt dan ook helemaal terug moest.
Vandaar dat vroeg vertrekken geen overbodige luxe was.
Het eerste visitorscenter aan het begin van de weg ging pas om 9 uur open dus konden we er niet binnen.
We reden dus maar verder en besloten om het visitorscenter aan de vulkaan zelf wat uitgebreider te bezoeken.
Tegen tienen waren we er en dat deden we dan ook.
Aan het bezoekerscentrum bevonden we ons verbazingwekkend dicht bij de machtige vulkaan. Een overweldigend gevoel was dit.
Een kleine wandeling via een trap naar omhoog bracht ons nog naar een beter uitzichtpunt vanwaar we nog mooiere foto's konden nemen.
Ook van de kilometerslange lavastroom van destijds konden we mooie plaatjes schieten.
Toen we daar zowat alles bekeken en gezien hadden, vatten we de terugweg aan via dezelfde weg.
Opnieuw aangekomen in Castle Rock vulden we de tank van de wagen nog eens en reden we door richting Bend.
Onderweg zouden we nog eens stoppen bij een wondermooie waterval waarvan we foto's zowel op het net als net voor onze reis in een Belgische krant gezien hadden : Multnomah Falls.
Vooral het charmante bruggetje bij de waterval vonden we supermooi.
De onderstaande foto's spreken dan ook voor zich.
Nadat we uitgebreid genoten hadden van het uitzicht bij de waterval en ook eens de kleine bezoekersruimte waren binnengestapt, reden we verder.
Na een half uurtje kwamen we langs de weg verschillende fruitkraampjes tegen.
Vooral kersen werden er in groot aantal verkocht. Bij één ervan stopten we en we kochten er uiteraard een zak van de rode vruchten.
Ik moet zeggen, ze smaakten echt overheerlijk !
Vandaar reden we verder en stopten nog eens in het plaatsje Madras waar we in een Safeway opnieuw wat verse inkopen deden. Ook hier kwam onze Safewaykaart ons goed van pas en schaften we ons verschillende dingen in verminderde prijs aan.
In de vooravond bereikten we Bend, een tamelijk grote stad in de staat Oregon.
Het regende er lichtjes toen we er aankwamen.
We boekten er via het net een kamer in Econo Lodge, een motelketen onder de familie van de Choise Hotels die we in het verleden ook vaak boekten en waar we telkens heel tevreden over
waren.
Het motel lag niet in het centrum van de stad maar aan een drukke invalsweg ervan waar ook tal van andere hotels en restaurantjes te vinden waren.
Het motel lag niet in het centrum van de stad maar aan een drukke invalsweg ervan waar ook tal van andere hotels en restaurantjes te vinden waren.
In één ervan, Black Bear Dinner, gingen we 's avonds eten. Het was er heel druk maar nietaltemin ook heel lekker.
Terug op de kamer bekeken we wat Rik tot die dag al had gefilmd.
De reportage zou alweer een mooi souvenir worden voor thuis.
